به گزارش تحریریه، صنعت مس ایران علیرغم دارا بودن ششمین ذخایر جهان اوضاع نابسامانی دارد. به طوریکه با کمتر از 300 هزار تن تولید جایی در میان بزرگان جهان نداشته و از بازار 100 میلیون تنی این فلز مهم در دهه های آینده سهمی نخواهد داشت.

مدیریت صنعت مس ایران یک مدیریت انحصاری و در اختیار عده ای محدود است که در دهه های اخیر بر فلز آینده حاکم بوده و دستاورد قابل ذکری نداشته اند و تنها با کمک رانت انرژی، افزایش قیمت دلار و کارگر ارزان ایرانی سر پا باقی مانده اند.

مدیران بی تخصصف رانتی و کارنابلد که پس از دهه ها حضور در این صنعت هنوز از بدیهیات بهره وری و بازاریابی بین المللی، زنجیره ارزش افزوده، استفاده از فناوری های نو و فعال سازی ظرفیت های پنهان چیزی نمی دانند و سرنوشت آنها نه در میدان عمل که در لابی های سنگین سیاسی تعیین می شود در حال از بین بردن ثروت عمومی کشور که از انفال و متعلق به همه مردم است، هستند.

فاطمی امین وزیر صنعت، معدن و تجارت آزمون مهمی در صنعت مس دارد و چنانکه تسلیم لابی های سیاسی و فسادزا شود، پس از 4 سال در همین نقطه کنونی متوقف خواهیم شد و پیشرفتی اتفاق نخواهد افتاد. جا دارد که وزیر صمت، مانند صنعت خودرو که طرحی جسورانه و قابل آزمون برای ساخت 3 میلیون خودرو ارائه داده است، در صنعت مس نیز طرحی کمیت پذیر ارائه دهد.

آیا وزیر محترم صمت می داند، از سال ۱۳۹۱ تاکنون نزدیک به ۳ میلیارد دلار خرج طرح های توسعه ای در شرکت ملی مس شده است. نتیجه این سرمایه گذاری سنگین افزایش تولید کاتد به میزان کمتر از ۸۰ هزار تن بوده است که نشان می دهد برای تولید هر تن کاتد بیش از ۳۷ هزار دلار هزینه شده است. درحالیکه اگر هزینه تمام شده هر تن کاتد چنانچه مدیران ملی مس ادعا کرده اند ۸ هزار دلار باشد، می بایست ۳۷۵ هزار تن کاتد به تولید کنونی اضافه می شد و تولید این شرکت بزرگ به بیش از ۶۰۰ هزار تن کاتد در سال می رسید، درحالیکه تا پایان سال ۱۳۹۹ میزان تولید به ۳۰۰ هزار تن هم نرسید.

صنعت مس ایران به مدیران سیاسی کنونی که الفبای بازار مس را هم نمی دانند نیازی ندارد و نیازمند یک پاکسازی مدیریتی و انقلاب در بهره وری است و چنانچه به دور باطل حضور مدیران کارنابلد در این صنعت مهم پایان داده نشود، در فلز آینده، آینده ای نخواهیم داشت.

پایان/